Beton ciężki to beton, którego gęstość objętościowa w stanie suchym wynosi więcej niż 2600 kg w przeliczeniu na metr sześcienny. Do produkcji betonu ciężkiego wykorzystuje się specjalne kruszywo, na przykład barytowe, które może osiągać ciężar sięgający 3,4 t/m3. Dla podwyższenia masy mieszanek stosuje się różnego rodzaju wypełniacze metalowe.
O wytrzymałości na ściskanie mówią klasy betonu, które oparte są na gęstości pozornej. W przypadku betonu ciężkiego zastosowanie mają klasy od C8/10 do C100/115, które dobiera się w zależności od rodzaju wykonywanych prac i przeznaczenia mieszanki. Przykładowo, klasa C8/10 oznacza materiał stosowany do podbudowy i nasypek a C35/45 to beton do nawierzchni betonowych i kap chodnikowych.
Zastosowanie betonu ciężkiego
Beton ciężki pochłania promieniowanie jonizujące, dlatego wykorzystywany jest jako bierna osłona. Beton pozwala kilkukrotnie zmniejszyć grubość elementów osłonowych, co wynika z jego ciężaru. Co więcej, jest to materiał o doskonałej przewodności cieplnej, a więc doskonale redukuje miejscowy wzrost temperatury. Z betonu ciężkiego mogą być formowane różnego rodzaju konstrukcje i bryły, ponieważ jest to materiał o dobrej urabialności, nadający się do wykorzystania w szalunkach.
Beton ciężki używa się przy budowie elektrowni atomowych. Powstają z niego między innymi osłony reaktorów i zbiorniki na szkodliwe odpady promieniotwórcze. Ze względu na właściwości pochłaniające promieniowanie jonizujące, beton ciężki stosuje się przy budowie osłon w pomieszczeniach, w których pracuje aparatura emitującą szkodliwe promieniowanie, na przykład urządzenia RTG. Duży ciężar i unikalne właściwości mieszanki umożliwiają wykonanie cieńszych ścian i stropów niż przy zastosowaniu betonu zwykłego.
